تقلید
به نام نامیِ یار
و اما .. تقلید!
تقلید از چه کسی و چه چیزی زیاد مهم نیست .. در مورد خودِ تقلید با هم یه گپی بزنیم .. و صد البته با مثال.
در وبلاگ قبلی و در پست های متعددی به این واژه اشاره کرده بودم که البته چون از این واژه و از کاری که این واژه با ما میکنه بسیار رنج میبرم گفتم یک بار دیگه یه صحبتی در موردش داشته باشیم.
من بشخصه تقلید رو به معنای یاد گرقتن نمیدونم .. یادگرفتن قضیه اش یه کم متفاوته .. ما از پدر و مادر و اطرافیانمون بعضی چیزها رو یاد میگیریم. مثلا نوع حرف زدن .. طرز غذا خوردن و ...
که البته اینا رو با تجربه هم میشه به دست آورد .. یعنی لازم نیست حتما یادش گرفت .. کم کم آدمیزاد با توجه به نیازها و البته غریزه، یک چیزهایی رو یاد میگیره.
و اما تقلید ..
یعنی از روی کار یک نفر یک کاری رو انجام دادن .. خب تا همین جا مشخصه که عملا تفکر در این معنا جایی نداره .. و انسانی که تفکر نداشته باشه قدرت انتخاب نداره .. و کسی که این دو تا رو نداشته باشه قاعدتا انسان نیست. ظاهرا آدم هم نیست!
همه ی بحث من با خیلی از جوونهای دور و برم .. برادر کوچکتر خودم .. خواهرزاده های کوچیکم و دوستانی که گاهی در زندگی به مشکلی برخوردند و بنا به دلایلی بنده رو برای درد و دل و گره گشایی انتخاب کردند، سرِ همین موضوعه : تقلید نکن! خودت باش!
مسی ( بازیکن تیم بارسلون ) رو دوسش داری؟؟ خیلی هم خوبه .. سعی کن آدم بزرگ و موفقی باشی .. ولی مسی نباش .. مصطفی باش.
نوشاد عالمیان ( بازیکن تنیس ) رو عاشقشی؟ علی جون .. پسرم .. خواهرزاده جان .. همه تلاشت رو بکن تا .... علی باشی!
چیزهای خوب رو ازشون یاد بگیر اما تقلید، نه.
اینکه قیافمون رو مثل یه شخصیتی در بیاریم درسته؟ مثلا موها رو مثل مسی بزنی؟ مثل مسی راه بری؟ مثل مسی باشی؟
نه دیگه درست نیست. بخاطر اینکه اون بنده خدا، مسی هم فقط یه نفره تو این دنیا .. و جالب اینجاست که خودشه .. و جالبتر اینکه هرگز حاضر نمیشه مثل یکی دیگه لباس بپوشه و تریپ بزنه؟ چرا؟ چون خودشه .. خودت باش .. خودِ خودِ خودت.
اونی که میخواستم نشد این مطلب ولی ... :)
